Afgelopen krachtbron bijeenkomst vertelde een van de vrouwen over hoe ze in therapie aan het leren is om haar gevoelens, zoals boosheid, niet te ontladen maar te ervaren en voelen in haar lichaam. Te voelen dat het energie is en dat te laten zijn voor wat het is. Het te aanschouwen. En niet te veranderen. Liefst zonder waarde oordeel. Zo mooi!
Je hoeft er niet vanaf, door het er uit te gooien naar een ander en je hoeft het niet te onderdrukken of op jezelf te richten. Je kan het laten stromen en daarmee eigenlijk omarmen, als een onderdeel van jezelf. Het ruimte geven op een constructieve manier.
Daar gaat het vallei-orgasme ook over. Je laat het niet komen tot een ontlading; het piekorgasme. Je stopt op tijd met de actieve fase om vervolgens waar te gaan nemen in je lichaam wat er gebeurt. De energie te volgen die is vrij gekomen.
Niet dat er iets mis is met ontladen, het gaat er om dat je de keuze hebt. Dat je kan kiezen wanneer het gewenst is om te ontladen en wanneer niet. Het kan heel helend zijn om te voelen dat je er niets mee hoeft. Dat je er niet iets voor hoeft te doen. Of dat het niet met je op de loop gaat. Dat je zeggenschap hebt over je gevoelens, emoties en seksuele energie.
