Afgelopen week had ik af en aan migraine. Het begon met een langzaam opbouwende aanloop er naar toe en toen leek het toch niet door te zetten. Vervolgens sloeg het genadeloos toe.
Dat hele proces haalt me zo uit mijn doen, dat ik makkelijk mijn emotionele balans verlies. En vaak voel ik me zo ziek, dat het me niet meer lukt om überhaupt te denken aan alle tools, die ik heb om mijn balans te herstellen. Mijn symbolische kop raakt dan leeg.
Als dat eenmaal leeg is, wordt ook mijn denken troebel. Het is alsof ik alles even vergeet dat ik eerder leerde. Ik word door het minste of geringste geraakt. Je hoeft maar naar me te wijzen en de tranen schieten in mijn ogen of ik schiet in de verdediging. Rondlopen met deze lege kop is onaangenaam, niet alleen voor mij maar ook voor mijn omgeving.
Wanneer de migraine eenmaal achter de rug is, duurt het meestal een paar dagen voordat ik mij herinner, dat ik zelf mijn kop weer kan vullen. En iedere keer ben ik verbaasd over hoe helend het is om het Vallei huiswerk te doen. En hoe snel ik er weer bovenop ben. Hoe met aandacht met mezelf zijn en met zachte ogen waarnemen wat er in me leeft, mij weer vervult.
Lege kop
