Vroeger had ik het idee, dat als ik maar dit of dat zou doen alles ‘goed’ zou komen. Enthousiast begon ik aan iets, vol goede moed en hoop. Maar na een tijdje stortte die hoop weer in. Ik had dan het geloof, dat ik niet genoeg mijn best had gedaan of dat wat ik deed niet werkte. Ik bleef het tegen beter weten in proberen. Of ik gaf het op en ging op zoek naar iets anders. Ik leefde met het idee dat er iets mis was en dat ik niet goed (genoeg) was en dat dat opgelost moest worden. Alsof er zoiets bestaat als klaar en we leven nog lang en gelukkig.
Ik was op zoek naar het antwoord op al mijn vragen en de formule die het allemaal beter zou maken, buiten mijzelf. Nu begin ik steeds meer te voelen en begrijpen, dat het al goed is. Dat ik al goed ben, dat we goed zijn, mét al onze imperfecties. Én dat het nooit klaar is, nooit af. Ik kan blijven leren en groeien. Hoe mooi is dat!
Vallei helpt mij om laagje voor laagje mijzelf te aanvaarden en lief te hebben met alles wat er is en alles wat ik ben. Daardoor geniet ik steeds meer van de kleine dingen. De zon op mijn huid, het geluid van de regen, de glimlach van een dierbare. Door iedere keer weer af te dalen in mijn lichaam, sta ik meer en meer open om te ontvangen wat er allemaal al is. En vind ik onverwachts antwoorden.
Niet dat het makkelijk is, er is altijd wel iets aan de hand. Er zal altijd een storm zijn om ons heen. Maar juist die storm daagt mij keer op keer uit om een nieuwe laag te ontdekken en een nieuwe stap te zetten. En Vallei ondersteunt mij bij dit proces.
Later als ik groot ben
