Deze vraag krijg ik heel vaak en krijgen we als Vallei-coaches bij Vallei-orgasme heel vaak. Hoe zit dat met onze kinderen?
Wanneer volwassenen eenmaal ontdekt hebben wat transformatie seksualiteit voor ze kan doen, hoe het zit met veiligheid, willen ze dit graag doorgeven aan kinderen. Heel begrijpelijk.
Heel lastig te aanvaarden is echter, dat het beste wat je kan doen is zelf voorleven en het lichtje doorgeven aan andere volwassenen en kinderen zoveel mogelijk met rust laten.
We hebben meer wijze mensen nodig, daarom willen we als Vallei-orgasme juist ouders, docenten, begeleiders en eigenlijk alle volwassenen aan het trainen krijgen. Zodat zij wijs en veilig kunnen worden, zodat zij ook gaan voorleven. Zodat, als kinderen en jongeren op een gegeven moment er zelf aan toe zijn en zij zelf op zoek gaan, er wijze mannen en vrouwen zijn waar ze terecht kunnen.
Voorleven, zelf trainen is al een hele klus. En daarom is het vaak zo lastig om deze boodschap te horen.
Het is niet aan ons om Vallei aan kinderen te leren of naar jongeren te brengen. Wij moeten zorgen dat we veilig genoeg zijn zodat zij naar ons toe komen.
Als ouders, begeleiders en docenten zelf gaan trainen, gaat er een veel groter sneeuwbaleffect ontstaan en kunnen we veel meer kinderen en jongeren bereiken. Kinderen en jongeren zijn vaak nog dicht bij de bron, in ieder geval dichter bij dan wij volwassenen.
De onveiligheid voor kinderen en jongeren zit in de cultuur waar wij ze in geboren laten worden. Wil je de cultuur veranderen, dan moet je bij jezelf en de anderen volwassenen beginnen, niet bij de onschuld zelf.
Volwassenen onder elkaar zijn gelijkwaardiger, het is daarom veiliger om daar mee te beginnen. We denken ten onrechte vaak van onszelf dat we veilig genoeg zijn.
Vallei heeft geen online programma voor kinderen of jongeren omdat we bij Vallei-orgasme geloven in het voorleven. De cursus Vallei-orgasme is voor 18+
Als ouder/verzorger kun je wel vertellen dat er zoiets bestaat als transformatieseksualiteit en zorgen dat je zelf 2 a 3 keer per week traint en dat andere volwassenen gaan trainen. Zo kunnen jongeren energetisch mee trillen en gaan voelen wat veilig is en wat niet en hun eigen weg vinden.
We onderschatten vaak hoe constructief en helend het is als wij zelf voorleven en het lichtje doorgeven. Het resultaat is misschien niet meteen zichtbaar. Maar energetisch heeft het een grote constructieve impact op onszelf en onze omgeving. Ook al voelt het in het moment misschien wat magertjes.
Rond 12, 13 jaar is een goed moment om ze voor te lichten over het bestaan van transformatie seksualiteit, door veilige volwassenen. Probleem is dat we niet genoeg veilige volwassenen hebben die deze voorlichting kunnen geven… Daar zijn we als beweging mee bezig via de onderwijsgroep; een aantal Vallei-coaches die zich buigen over hoe Vallei in het onderwijs te brengen.
Maar er is regelmatig verwarring en de terugkerende neiging om de jongeren zelf les te gaan geven in de technieken. We overschatten hierin onze eigen veiligheid en goede bedoelingen!
Ik snap de urgentie die we voelen en het idee dat we vanwege onze onveilige cultuur bij de kinderen denken te moeten beginnen, maar als transformatie seksualiteit op een onveilige manier bij kinderen terecht komt, zijn we nog verder van huis.
Laten we daarom onze energie richten op onszelf en de volwassenen om ons heen. Zodat ‘onze’ kinderen (het grotere geheel) op kunnen groeien in een steeds veiliger wordende cultuur.
Ik vind het gedicht van Kahlil Gibran zo mooi, daar staat het eigenlijk ook in, daarom deel ik het graag hier ter inspiratie:
Over kinderen
Je kinderen zijn je kinderen niet,
maar de zonen en dochters van ’s levens
hunkering naar zichzelve.
Jij brengt hen ter wereld, maar jij bent
niet hun oorsprong.
En ofschoon ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichaam huisvesten, maar niet hun ziel,
Want hun ziel woont in het huis van
Morgen, dat je niet kunt betreden,
zelfs niet in je dromen.
Je mag ernaar streven aan hen gelijk
te worden, maar probeer hen niet aan jou
gelijk te maken,
Want het leven gaat niet achteruit, noch
draalt het bij gisteren.
Je bent de boog waarmee jouw kinderen
als pijlen het leven in worden geschoten.
De Boogschutter ziet het doel op het pad
van de oneindigheid en spant je met al
Zijn kracht opdat zijn pijlen gezwind
en ver vliegen.
Laat het spannen door de Boogschutter
je tot vreugde zijn,
Want evenals Hij de pijl liefheeft om
zijn vlucht, zo heeft Hij ook de boog lief
om zijn standvastigheid.
Kahlil Gibran
