Ik schuif langzaam richting winterslaap en word steeds luier. Er komt steeds minder uit mijn vingers. En het fijne is, ik sta het mezelf toe! Ieder jaar wordt het een beetje makkelijker. Sinds ik geleerd heb dat het normaal is en zelfs gezond, om de seizoenen te volgen. Niet alleen buiten mij maar ook binnen in mijzelf. Zo logisch eigenlijk, ik kan niet alleen maar groeien, bloeien en presteren. Het is net zo fijn en nodig om naar binnen te keren. Om te kalmeren, te rusten, te verwerken en mezelf te voeden. Zodat ik straks in het voorjaar te voorschijn …
