Category: Uncategorized

Ik schuif langzaam richting winterslaap en word steeds luier. Er komt steeds minder uit mijn vingers. En het fijne is, ik sta het mezelf toe! Ieder jaar wordt het een beetje makkelijker. Sinds ik geleerd heb dat het normaal is en zelfs gezond, om de seizoenen te volgen. Niet alleen buiten mij maar ook binnen in mijzelf. Zo logisch eigenlijk, ik kan niet alleen maar groeien, bloeien en presteren. Het is net zo fijn en nodig om naar binnen te keren. Om te kalmeren, te rusten, te verwerken en mezelf te voeden. Zodat ik straks in het voorjaar te voorschijn …

Nog steeds komt het wel eens langs, wanneer ik een tijdje niet zo goed voor mezelf zorg; honger.  Honger naar liefde, genegenheid, aanraking, bevestiging en aandacht. En ‘huidhonger’; een prachtige term, die ik voor het eerst hoorde toen ik Vallei ging trainen.  Regelmatig had ik honger, dan wel huidhonger, toen ik nog niet mijn seksualiteit in eigen beheer had. Een onstilbare, subtiele maar dwingende ondertoon. Het ging met me op de loop. Ik had het zelf niet in de gaten. Ik zocht het buiten mezelf. Ik had geen idee hoe ik mijzelf hierin kon voeden. Zelfbeminning, daar had ik nog …

We zijn allemaal mensen. En we maken allemaal fouten. Het leven is vallen en weer opstaan. Ook wanneer je Vallei traint. Dan is er zeker een constructieve opwaartse lijn, maar deze gaat heel gestaag. Steen voor steen bouw je aan een fundament. Twee stappen vooruit en een achteruit. Het is een levenslang groeiproces. We zijn nooit uitgeleerd. Er zijn steeds weer nieuwe mogelijkheden en daarmee nieuwe uitdagingen, nieuwe hobbels en nieuwe kansen.  Iemand deelde, n.a.v. mijn vorige post, dat ze het zo fijn vond om te lezen, dat ‘zelfs’ ik zo nu en dan mijn emotionele balans verlies. En dat ik dan vergeet, dat ik …

Afgelopen week had ik af en aan migraine. Het begon met een langzaam opbouwende aanloop er naar toe en toen leek het toch niet door te zetten. Vervolgens sloeg het genadeloos toe.  Dat hele proces haalt me zo uit mijn doen, dat ik makkelijk mijn emotionele balans verlies. En vaak voel ik me zo ziek, dat het me niet meer lukt om überhaupt te denken aan alle tools, die ik heb om mijn balans te herstellen. Mijn symbolische kopje raakt dan leeg.  Als dat eenmaal leeg is, wordt ook mijn denken troebel. Het is alsof ik alles even vergeet dat …

Afgelopen krachtbron bijeenkomst vertelde een van de vrouwen over hoe ze in therapie aan het leren is om haar gevoelens, zoals boosheid, niet te ontladen maar te ervaren en voelen in haar lichaam. Te voelen dat het energie is en dat te laten zijn voor wat het is. Het te aanschouwen. En niet te veranderen. Liefst zonder waarde oordeel. Zo mooi!  Je hoeft er niet vanaf, door het er uit te gooien naar een ander en je hoeft het niet te onderdrukken of op jezelf te richten. Je kan het laten stromen en daarmee eigenlijk omarmen, als een onderdeel van jezelf. Het ruimte geven …

Afgelopen bijeenkomst waren we het er over eens, dat in je hoofd zitten en boodschappenlijstjes maken tijdens het huiswerk ook een vorm van weerstand is. Eigenlijk ben je dan afwezig. En ga je mogelijk op de automatische piloot. Je zit in je hoofd. Dan voel je niet wat er te voelen is. Het kan best confronterend zijn om naar binnen te gaan met je aandacht. Ons overlevingsmechanisme heeft allerlei trucjes om er voor te zorgen dat we geen onaangename gevoelens hoeven te ervaren. Het is een prachtig systeem en we hebben het  niet voor niets. Het is alleen niet nodig wanneer we veilig zijn en met ons …

Veiligheid. Het woord kwam een paar keer langs afgelopen bijeenkomst. We hebben allemaal behoefte aan veiligheid. En wat is dat dan veilig zijn? We hebben geen ’natuurlijke’ vijanden meer. Er zitten geen roofdieren om het hoekje op ons te wachten. Toch voelen we ons vaak gestressd en onveilig. En dan is het zo goed als onmogelijk om je te ontspannen, laat staan om in je lichaam waar te nemen wat er leeft. Er is maar een ding dat telt; overleven. Door te vluchten, vechten of bevriezen. Al je energie gaat daar naar toe.  Ik had onlangs een droom hierover. Ik lag op een …

Afgelopen maandag kwam ik meer en meer in de activiteiten stress, naarmate de dag vorderde. Er waren nog een aantal dingen die ik moest doen voor dat de krachtbron bijeenkomst zou beginnen. Ik was besluiteloos over wat wel en niet op het programma te zetten voor die avond. Ik voelde de spanning toenemen in mijn lijf en vooral in mijn gezicht. En i.p.v. me met wilskracht hier doorheen te bijten, besloot ik om even de boel de boel te laten en 20 minuten voor mezelf te pakken. Ik deed onder andere wat gezicht chi kungs en een korte meditatie. En ik …