Author: Deborah

Deze zomer reisde ik met mijn geliefde door Roemenië. Een prachtig land met ongerepte, wilde natuur, vriendelijke mensen én heel veel beren.Ik ben dol op dieren, ben met dieren opgegroeid en verbind me graag met ze. Ik zie ze het allerliefst in hun eigen habitat, dus gingen we met een boswachter op pad. We zaten ongeveer 3.5 uur in een observatie hut, van waaruit we drie beren en twee vossen konden zien. Ik had mij ingelezen over hun gedrag, wat te doen als je ze tegenkomt tijdens een wandeling en de boswachter al mijn vragen gesteld. Ik hoorde en las, …

Een fijn, motiverend en hoopgevend boek en vooral ‘empowering’. Het geeft inzicht in hoe onze hormonen werken, hoe je klachten kunt gaan zien als boodschappers, wat je kunt doen, welke invloed onze cultuur heeft en hoe je daar los van kan komen. Zoals ze zo mooi zegt: “You are not broken. Being a woman is not a diagnosis.” Ze gaat in op problemen zoals: PMS, PCOS, endometriose, adenomyose, vruchtbaarheids problemen, schildklier problemen, pijn, weinig tot geen zin in seks, slaap problemen, acne, opgeblazenheid, opvliegers, migraine, PDS en meer. Een boek dat ik elke vrouw kan aanraden om in ieder geval …

“I’m too busy to see the flowers right now,” said Tiny Dragon.“All the more reason to look at them,” said Big Panda, “and they might not be here tomorrow.”(www.jamesnorbury.com) Zo herkenbaar, de tekst bij dit plaatje! En zo waar wat Big Panda zegt! Als je het te druk hebt om naar de prachtige, kort bloeiende kersenbloesem te kijken en te genieten van het leven, kan je er zeker van zijn, dat je in de activiteiten stress zit. En dat betekent dat je niet aan het leven maar aan het overleven bent. Vandaar de uitnodiging om te stoppen met ‘druk’ zijn. …

Eindelijk begin ik te snappen dat alles groei is en proces, of ‘inwijding’, zoals een goede collega en vriendin van me zou zeggen. Elke keer dat er iets op mijn pad komt, dat moeilijk lijkt, pijnlijk is, of oncomfortabel voelt, word ik uitgenodigd tot groei, uitgenodigd om een stap te maken en om iets in mij te helen.Maar oh zo verleidelijk is het om ervan weg te gaan, het niet te voelen, het niet onder ogen te komen (zo lang dat mogelijk is) en te zoeken naar comfort. Onlangs keek ik naar een documentaire, waarin een wijze vrouw zei: “comfort …

Vroeger had ik het idee, dat als ik maar dit of dat zou doen alles ‘goed’ zou komen. Enthousiast begon ik aan iets, vol goede moed en hoop. Maar na een tijdje stortte die hoop weer in. Ik had dan het geloof, dat ik niet genoeg mijn best had gedaan of dat wat ik deed niet werkte. Ik bleef het tegen beter weten in proberen. Of ik gaf het op en ging op zoek naar iets anders. Ik leefde met het idee dat er iets mis was en dat ik niet goed (genoeg) was en dat dat opgelost moest worden. Alsof er …

Ik schuif langzaam richting winterslaap en word steeds luier. Er komt steeds minder uit mijn vingers. En het fijne is, ik sta het mezelf toe! Ieder jaar wordt het een beetje makkelijker. Sinds ik geleerd heb dat het normaal is en zelfs gezond, om de seizoenen te volgen. Niet alleen buiten mij maar ook binnen in mijzelf. Zo logisch eigenlijk, ik kan niet alleen maar groeien, bloeien en presteren. Het is net zo fijn en nodig om naar binnen te keren. Om te kalmeren, te rusten, te verwerken en mezelf te voeden. Zodat ik straks in het voorjaar te voorschijn …

Nog steeds komt het wel eens langs, wanneer ik een tijdje niet zo goed voor mezelf zorg; honger.  Honger naar liefde, genegenheid, aanraking, bevestiging en aandacht. En ‘huidhonger’; een prachtige term, die ik voor het eerst hoorde toen ik Vallei ging trainen.  Regelmatig had ik honger, dan wel huidhonger, toen ik nog niet mijn seksualiteit in eigen beheer had. Een onstilbare, subtiele maar dwingende ondertoon. Het ging met me op de loop. Ik had het zelf niet in de gaten. Ik zocht het buiten mezelf. Ik had geen idee hoe ik mijzelf hierin kon voeden. Zelfbeminning, daar had ik nog …

We zijn allemaal mensen. En we maken allemaal fouten. Het leven is vallen en weer opstaan. Ook wanneer je Vallei traint. Dan is er zeker een constructieve opwaartse lijn, maar deze gaat heel gestaag. Steen voor steen bouw je aan een fundament. Twee stappen vooruit en een achteruit. Het is een levenslang groeiproces. We zijn nooit uitgeleerd. Er zijn steeds weer nieuwe mogelijkheden en daarmee nieuwe uitdagingen, nieuwe hobbels en nieuwe kansen.  Iemand deelde, n.a.v. mijn vorige post, dat ze het zo fijn vond om te lezen, dat ‘zelfs’ ik zo nu en dan mijn emotionele balans verlies. En dat ik dan vergeet, dat ik …

Afgelopen week had ik af en aan migraine. Het begon met een langzaam opbouwende aanloop er naar toe en toen leek het toch niet door te zetten. Vervolgens sloeg het genadeloos toe.  Dat hele proces haalt me zo uit mijn doen, dat ik makkelijk mijn emotionele balans verlies. En vaak voel ik me zo ziek, dat het me niet meer lukt om überhaupt te denken aan alle tools, die ik heb om mijn balans te herstellen. Mijn symbolische kop raakt dan leeg.  Als dat eenmaal leeg is, wordt ook mijn denken troebel. Het is alsof ik alles even vergeet dat …

Afgelopen krachtbron bijeenkomst vertelde een van de vrouwen over hoe ze in therapie aan het leren is om haar gevoelens, zoals boosheid, niet te ontladen maar te ervaren en voelen in haar lichaam. Te voelen dat het energie is en dat te laten zijn voor wat het is. Het te aanschouwen. En niet te veranderen. Liefst zonder waarde oordeel. Zo mooi!  Je hoeft er niet vanaf, door het er uit te gooien naar een ander en je hoeft het niet te onderdrukken of op jezelf te richten. Je kan het laten stromen en daarmee eigenlijk omarmen, als een onderdeel van jezelf. Het ruimte geven …