Blog

Deze vraag krijg ik heel vaak en krijgen we als Vallei-coaches bij Vallei-orgasme heel vaak. Hoe zit dat met onze kinderen? Wanneer volwassenen eenmaal ontdekt hebben wat transformatie seksualiteit voor ze kan doen, hoe het zit met veiligheid, willen ze dit graag doorgeven aan kinderen. Heel begrijpelijk. Heel lastig te aanvaarden is echter, dat het beste wat je kan doen is zelf voorleven en het lichtje doorgeven aan andere volwassenen en kinderen zoveel mogelijk met rust laten.  We hebben meer wijze mensen nodig, daarom willen we als Vallei-orgasme juist ouders, docenten, begeleiders en eigenlijk alle volwassenen aan het trainen krijgen. …

In aanvang wilde ik geen kinderen, omdat ik al op mijn 12e door had, dat er ook veel mensen en kinderen in de wereld zijn, die het niet zo goed hebben. En ergens klopte het niet voor mij om dan zelf kinderen op de wereld te zetten, terwijl er al zoveel mensen zijn die geen eerlijke kansen krijgen. Ik fantaseerde er over, dat als ik later groot was en ik dan misschien toch kinderen wilde ik voor pleegkinderen zou gaan of op een andere manier mijn steentje bij zou dragen om de wereld een beetje mooier te maken. Maar toen …

(Foto van Masha Sardari) Op mijn 40e kwam ik bij een specialist terecht, die nog goede hoop had voor mij om een kindje te krijgen. Hij kon en wilde het nog 2 tot 3 jaar proberen met vruchtbaarheidsbehandelingen. Gek genoeg voelde ik mij niet blij toen ik het ziekenhuis uitliep, na dit schijnbaar goede nieuws. Iets in mij zei, ‘Ik wil dit niet meer, al die poespas aan mijn lijf’. Iets anders in mij dacht ‘Wat ga ik dan doen met mijn leven?’. Alsof mijn leven vooral zin zou hebben als ik mij zou voortplanten. En dat is, weet ik …

Deze zomer reisde ik met mijn geliefde door Roemenië. Een prachtig land met ongerepte, wilde natuur, vriendelijke mensen én heel veel beren.Ik ben dol op dieren, ben met dieren opgegroeid en verbind me graag met ze. Ik zie ze het allerliefst in hun eigen habitat, dus gingen we met een boswachter op pad. We zaten ongeveer 3.5 uur in een observatie hut, van waaruit we drie beren en twee vossen konden zien. Ik had mij ingelezen over hun gedrag, wat te doen als je ze tegenkomt tijdens een wandeling en de boswachter al mijn vragen gesteld. Ik hoorde en las, …

Een fijn, motiverend en hoopgevend boek en vooral ‘empowering’. Het geeft inzicht in hoe onze hormonen werken, hoe je klachten kunt gaan zien als boodschappers, wat je kunt doen, welke invloed onze cultuur heeft en hoe je daar los van kan komen. Zoals ze zo mooi zegt: “You are not broken. Being a woman is not a diagnosis.” Ze gaat in op problemen zoals: PMS, PCOS, endometriose, adenomyose, vruchtbaarheids problemen, schildklier problemen, pijn, weinig tot geen zin in seks, slaap problemen, acne, opgeblazenheid, opvliegers, migraine, PDS en meer. Een boek dat ik elke vrouw kan aanraden om in ieder geval …

“I’m too busy to see the flowers right now,” said Tiny Dragon.“All the more reason to look at them,” said Big Panda, “and they might not be here tomorrow.”(www.jamesnorbury.com) Zo herkenbaar, de tekst bij dit plaatje! En zo waar wat Big Panda zegt! Als je het te druk hebt om naar de prachtige, kort bloeiende kersenbloesem te kijken en te genieten van het leven, kan je er zeker van zijn, dat je in de activiteiten stress zit. En dat betekent dat je niet aan het leven maar aan het overleven bent. Vandaar de uitnodiging om te stoppen met ‘druk’ zijn. …

Eindelijk begin ik te snappen dat alles groei is en proces, of ‘inwijding’, zoals een goede collega en vriendin van me zou zeggen. Elke keer dat er iets op mijn pad komt, dat moeilijk lijkt, pijnlijk is, of oncomfortabel voelt, word ik uitgenodigd tot groei, uitgenodigd om een stap te maken en om iets in mij te helen.Maar oh zo verleidelijk is het om ervan weg te gaan, het niet te voelen, het niet onder ogen te komen (zo lang dat mogelijk is) en te zoeken naar comfort. Onlangs keek ik naar een documentaire, waarin een wijze vrouw zei: “comfort …

Vroeger had ik het idee, dat als ik maar dit of dat zou doen alles ‘goed’ zou komen. Enthousiast begon ik aan iets, vol goede moed en hoop. Maar na een tijdje stortte die hoop weer in. Ik had dan het geloof, dat ik niet genoeg mijn best had gedaan of dat wat ik deed niet werkte. Ik bleef het tegen beter weten in proberen. Of ik gaf het op en ging op zoek naar iets anders. Ik leefde met het idee dat er iets mis was en dat ik niet goed (genoeg) was en dat dat opgelost moest worden. Alsof er …

Ik schuif langzaam richting winterslaap en word steeds luier. Er komt steeds minder uit mijn vingers. En het fijne is, ik sta het mezelf toe! Ieder jaar wordt het een beetje makkelijker. Sinds ik geleerd heb dat het normaal is en zelfs gezond, om de seizoenen te volgen. Niet alleen buiten mij maar ook binnen in mijzelf. Zo logisch eigenlijk, ik kan niet alleen maar groeien, bloeien en presteren. Het is net zo fijn en nodig om naar binnen te keren. Om te kalmeren, te rusten, te verwerken en mezelf te voeden. Zodat ik straks in het voorjaar te voorschijn …

Nog steeds komt het wel eens langs, wanneer ik een tijdje niet zo goed voor mezelf zorg; honger.  Honger naar liefde, genegenheid, aanraking, bevestiging en aandacht. En ‘huidhonger’; een prachtige term, die ik voor het eerst hoorde toen ik Vallei ging trainen.  Regelmatig had ik honger, dan wel huidhonger, toen ik nog niet mijn seksualiteit in eigen beheer had. Een onstilbare, subtiele maar dwingende ondertoon. Het ging met me op de loop. Ik had het zelf niet in de gaten. Ik zocht het buiten mezelf. Ik had geen idee hoe ik mijzelf hierin kon voeden. Zelfbeminning, daar had ik nog …